Begin april trad Andre Rieu vier keer op in Tel Aviv. Twee maal is de artiest gevraagd zijn optredens af te zeggen omdat Israël de Palestijnen bezet en onderdrukt. Maar de show must go on. Rieu zou opnieuw naar Tel Aviv gaan, zo zei hij in een interview, want hij “doet niet aan politiek.”
Begin maart schreven 20 Palestijnse culturele organisaties een open brief aan de Limburgse artiest waarin zij hem vroegen niet in Tel Aviv op te treden, omdat Israël decennialang een wrede bezetting uitvoert en keer op keer de mensenrechten en het internationale recht schendt.
De artiesten vergeleken de situatie in Israël met die onder apartheid in Zuid-Afrika en legden een relatie tussen Tel Aviv en Sun City dat in 1986 in een protestlied bezongen werd door internationale artiesten waarin zij opriepen niet in deze decadente stad op te treden zolang er apartheid heerste.
De actie trok veel belangstelling en de lijst ondersteuners groeide gestaag. Op 30 maart werd de lijst gepubliceerd met 36 Nederlandse artiesten, aangevoerd door voormalig theologe van het jaar Janneke Stegeman en componist Merlijn Twaalfhoven. De beroemde Zuid-Afrikaanse schilderes Marlene Dumas en de Nederlandse schrijfster Désanne van Brederode steunen de open brief, naast woordkunstenaar Manu van Kersbergen en Rosita Steenbeek.
Maar liefst twee keer reageerde Rieu: de eerste keer via zijn woordvoerder en de tweede keer persoonlijk.
Op 13 maart 2018 reageerde Rieu’s perswoordvoerder in de Limburger en zei dat Rieu niet zwicht voor het commentaar van twintig Palestijnse organisaties en dat hij nog nooit van hen gehoord had.
Blijkbaar vond Rieu het toch nodig zich nader uit te leggen, want op 6 april 2018 was hij te zien in een video voor de Telegraaf waarin hij als excuus voor zijn optreden uitlegt dat ook Armin van Buuren in Tel Aviv optrad. Bovendien vertelde Rieu dat hij niet alleen in Israël optreedt, maar ook naar Libanon en Egypte zal gaan.
Diverse pro-Israëlische media schreven over het bezoek, waaronder NIW, Christenen voor Israël en de Israëlische Jerusalem Post naast commentaren op Twitter, waaronder talloze positieve, maar ook een heleboel kritische commentaren. Opvallend is dat de meeste kritische reacties tegelijkertijd ook beledigend en intimiderend waren.
In een gesprek met Hanna Luden, directeur van het Cidi, onder leiding van Tijs van den Brink, legde Janneke Stegeman op Radio1 uit waarom de oproep aan Andre Rieu om niet in Tel Aviv op te treden een goede, vreedzame manier is om aandacht te vragen voor de bezetting. “Israël bezet sinds 1967 de Palestijnse gebieden. Andre Rieu zou, als hij niet gegaan was, aantonen dat hij dit serieus neemt. Er zijn altijd plekken op de wereld waar het erger is en ook daartegen moeten we in verzet komen, maar dat doet niks af aan de situatie in Israël.”
Janneke gaat verder: “Ook mijn Israëlische vrienden zeggen: Boycot ons, want wij zijn ook tegen de bezetting en wij hebben jullie steun nodig. Het gaat niet om straffen, maar het gaat om een politieke situatie waar wij allemaal tegen zijn.”
Tijs van den Brink verwees naar de vergelijking met apartheid. Daarop antwoordde Janneke dat er in de Westbank twee verschillende wetsystemen zijn en dat dat een kenmerk van apartheid is. Waarop Hanna Luden protesteerde.
“Zegt u dat het niet waar is dat er twee verschillende rechtssystemen zijn?” vroeg Janneke. Hanna Luden antwoordde dat dit in Israël een onderwerp van discussie is en omzeilde daarmee de vraag.
Janneke concludeerde in het radio interview: “Muziek verbindt helemaal niet, want Palestijnen in de Westbank en Gaza kunnen niet naar Tel Aviv om het concert bij te wonen. Ideaal is de één-staten oplossing, dan kan iedereen naar een concert van Andre Rieu.”